ارگانوئیدهای ریوی سه بعدی(LOs) مشتق از سلول های بنیادی پرتوان، پتانسیل افزایش درک ما از مکانیسم های منجر به بیماری و هم چنین یافتن رویکردهای درمانی جدید برای نوزادان مبتلا به اختلالات ریوی را دارند.

سلول های پیش ساز/بنیادی اسکلتی(SSCs) نقش مهمی را در رشد استخوان بعد از تولد بازی می کنند.

عصب زایی ناقص در بزرگسالان با اختلالات روانی از جمله افسردگی بروز می کند.

در پژوهشی در دانشگاه برن، محققین نشان داده اند که متوکلوپرامید می تواند به طور موثری مانع از تکثیر سلول های بنیادی لوکمیایی شود.

سلول درمانی برای ناهنجاری های مربوط به نوزادان در فازهای اولیه کارآزمایی بالینی قرار دارد. با این حال، پروتکل ها برای انتقال درون سیاهرگی سلول درمانی در نوزادان هنوز ارزیابی نشده است و تصور می شود که دوز تجویزی بسیار مهم باشد.

قلب و مغز برهمکنش های متقابلی با یکدیگر دارند و یک محور عملکردی را شکل می دهند که تحت شرایط ایسکمی مختل می شوند.

استخوان زایی و رگزایی ناکافی موفقیت درمان های مبتنی بر سلول را برای بیماری های اسکلتی محدود می کنند.

کانال پتاسیم ERG1 که بوسیله ژن Kcnh2 کد می شود، پتانسیل عمل کاردیومیوسیت ها را حفظ می کند و موتاسیون در این ژن با آریتمی یا بی نظمی ضربان قلب همراه است.

مدل های آزمایشگاهی مانند ارگانوئیدهای شبکیه اطلاعاتی را در مورد مکانیسم های مولکولی که طی تکوین شبکیه اتفاق می افتند ارائه می دهند.

بازبرنامه ریزی اپی ژنتیکی و اتوفاژی نقش های حیاتی را در تمایز سلول های بنیادی بازی می کنند. با این حال، در مورد تغییرات اپی ژنتیکی و نحوه مشارکت آن ها در اتوفاژی و تمایز سلول های بنیادی قلبی انسانی اطلاعات اندکی موجود است.

ارگانوئیدها به طور روزافزونی در تحقیقات زیست پزشکی استفاده می شوند. این ساختارهای شبه اندام که در آزمایشگاه تولید می شوند تنها چند میلی متر اندازه دارند و می توان از آن ها برای مطالعه فرایندهای تکوینی و هم چنین غربالگری های دارویی استفاده کرد.

محققین در انستیتو ملی سلامت یک اختلال ژنتیکی جدید را کشف کرده اند که با تاخیر در تکوین و بدریختی در مغز، قلب و چهره مشخص می شود.

سندرم میلودیسپلازی(MDS) و لوکمیای میلوئید حاد(AML) بدخیمی های خونی نادر مغز استخوان هستند که می توانند به طور خودبخود یا به عنوان یک عارضه جانبی ناشی از درمان سایر سرطان ها رخ دهند.

مطالعه ای جدید نشان داده است که سرکوب شدید ایمنی قبل از پیوند سلول های بنیادی خون ساز ممکن است ناتوانی مربوط به MS را در بیماران مبتلا به میزان قابل توجهی کاهش دهد و موجب بهبودی طولانی مدت آن ها شود.

گروهی پژوهشی در دانشگاه کوبه ژاپن کشف کرده اند فاکتور رشد فیبروبلاست 23(FGF23) که بوسیله اریتروبلاست ها(سلول های پیش ساز گلبول های قرمز) تولید می شوند، موجب افزایش قابلیت جابجایی یا تحرک سلول های بنیادی خون ساز به درون خون محیطی می شوند.