عملکرد بویایی مختل شده یکی از علایم عمومی ابتلا به COVID-19 محسوب می شود اما علت آن به خوبی مشخص نشده است.

هر چند COVID-19 را در اصل یک بیماری تنفسی می دانند اما SARS-CoV-2 چندین اندام از جمله سیستم عصبی مرکزی را تحت تاثیر قرار می دهد اما هنوز عواقب این امر به طور کامل مشخص نیست.

فعال شدن سلول های بنیادی خون ساز خفته برای تولید سلول های خونی در سراسر عمر امری حیاتی است و این فرایند نیازمند سازش پذیری مولکولی برای اجازه دادن به سلول های بنیادی خون ساز برای برطرف کردن نیازمندی های تنظیمی و متابولیک برای تقسیم سلولی است.

غضروف مفصلی با داشتن تنها چند میلی متر ضخامت نقش حیاتی را در سیستم عضلانی اسکلتی بازی می کند و مسئول حرکات نرم فرد است. اما مشکلی که وجود دارد این است که در صورت آسیب دیدگی این بخش، بازسازی آن به خوبی صورت نمی گیرد و نیازمند به ایجاد یک درمان موثر برای آن هستیم.

محققین در مرکز سرطان Eli and Edythe و هم چنین مرکز پزشکی بازساختی و سلول های بنیادی UCLA تکنیکی را ارائه کرده اند که به محققین اجازه جداسازی و شناسایی موثرتر سلول های T نادر را می دهد. این سلول ها در هدف قرار دادن عوامل خارجی مانند ویروس ها و باکتری ها و هم چنین سلول های سرطانی دخیل هستند.

محققین شرایط بهینه بعد از یک پیوند سلول های بنیادی را تعیین کرده اند که می تواند HIV را بدون نیاز به مصرف روزانه قرص ها کنترل کند.

سلول های شبکیه مشتق از چشم اجساد انسانی زمانی که به چشم مدل های پریمات پیوند می شوند، زنده می مانند. این دستاورد پیشرفت مهمی در تکوین سلول درمانی و درمان نابینایی محسوب می شود.

آسیب های مغزی عروقی می توانند منجر به ادم و التهاب شوند که این امر عوارضی را بر روی سلامت انسان بر جای می گذارد.

با خشک شدن هوا و پایین آمدن دما، دست ها شروع به خشک شدن می کنند و پوست نیز آسیب می بیند. پژوهشی جدید در دانشگاه Northwestern شواهد جدیدی را در مورد مکانیسم های کنترل کننده ترمیم و خودنوزایی پوست ارائه کرده است.

سال 2020 را در حالی پشت سر گذاشتیم که هنوز دغدغه مبارزه با ویروس کرونا وجود دارد، اما این امر هم مانع از پیشرفت های علمی بزرگ نشده است، در زیر به برخی از پر استنادترین و پربازدیدترین مطالب منتشر شده در سایت پربازدید medicalxpress می پردازیم.

برخلاف بافت هایی مانند پوست و روده که حاوی سلول های بنیادی هستند، مغز و طناب نخاعی پستانداران توانایی بسیار محدودی برای بازسازی بعد از آسیب دارد و همین امر منجر به ناتوانی هایی تقریبا دائمی جانور می شود. با این حال، جایگزین کردن سلول ها از طریق فراخواندن سلول های بنیادی عصبی اندوژن(NSCs)، ممکن است استراتژی موثری برای بازسازی سیستم عصبی مرکزی باشد.

سلول های بنیادی در سال های اخیر ابزاری امیدوار کننده برای درمان بسیاری از ضایعات و مشکلات مربوط به بافت ها و اندام های مختلف از جمله قلب بوده اند.

برای بیمارانی که متحمل پیوند سلول های بنیادی خون ساز آلوژن می شوند، ترکیب سیتاگلیپتین با تاکرولیموس و سیرولیموس منجر به وقوع کمتر بیماری پیوند علیه میزبان حاد(aGVHD) درجه دو تا چهار می شود.

مطالعات گذشته بوسیله محققین چینی شواهدی را ارائه کرده است که مهندسی سلول های بنیادی لیگامنت پریودنتال(PDLSCs) برای بیش بیان گیرنده P2X7 یا P2X7 موجب معکوس شدن مشکلات التهابی آن ها در طی پتانسیل تمایز استخوانی آن ها می شود.

تمایز اکتودرمی سلول های بنیادی پرتوان انسانی(PSCs)، نقطه شروع تولید سلول های عصبی برای مدل سازی بیماری ها، کشف داروها و پزشکی بازساختی محسوب می شود و متاسفانه مراحل اولیه پروتکل های تمایز متداول تقریبا دو هفته طول می کشد که می تواند رسیدن به اهداف مد نظر را با محدودیت مواجه کند.