پژوهشی بوسیله محققین ژاپنی در دانشگاه های کیوتو و توکائی در مجله Optics Letters به چاپ رسیده است که نشان می دهد که پالس های نوری تراهرتز بیان ژن را در سلول های بنیادی تغییر می دهد و می توان از این ویژگی در تحقیقات سلول های بنیادی و پزشکی بازساختی استفاده کرد.

اختناق(آسفیکسی) تغییرات بیماری شناختی ناشی از فقدان اکسیژن در هوای تنفسی است که می تواند به اندام هایی مانند مغز آسیب بزند.

روش های غیر ژنتیکی برای کاهش تکثیر ناخواسته سلول، ابزار ارزشمندی برای تولید نورون های دوپامینی مشتق از سلول های بنیادی پرتوان القایی(iPSCs) هستند

دلیل عدم موفقیت بسیاری از شیمی درمانی ها مقاومت پیدا کردن آن ها به چندین دارو طی پدیده ای موسوم به Multidrug resistance(MDR) است. اغلب سلول های توموری با افزایش تولید پروتئین های پمپ کننده دارو به خارج سلول توانایی MDR یا مقاومت دارویی را کسب می کنند و در نتیجه موجب بی اثر شدن شیمی درمانی می شوند.

بیماری کروناویروس جدید یا COVID-19 هم چنان به عنوان یک مشکل بزرگ برای سلامتی جهانی پا برجاست. بیش از یک میلیون نقر به دلیل ابتلا به این بیماری فوت کرده اند و 35 میلیون نفر نیز به این بیماری مبتلا شده اند که طبق آمارها 45 درصد آن ها علایم خاصی را نشان نداده اند.

گرافت های بافتی نازک و الکترونیک های انعطاف پذیری به عنوان ابزاری برای بهبودی زخم، پزشکی بازساختی و تهیه حسگرهای زیستی استفاده شده اند.

سلول های بنیادی بالغ در تمام اندام ها وجود دارند و در جایگزینی سلول های مرده و آسیب دیده نقش دارند. نحوه تنظیم دقیق این سلول ها و مکانیسم های دخیل در حفظ بنیادینگی این سلول ها همواره مورد توجه محققین بوده است. یکی از مراحل کلیدی تومورزایی مکانیک شروع ایجاد سلول های توموری است که سرنوشت سرطانی شدن آن ها را شروع می کند.

پروتئین رسپوندین 3 می تواند هدفی برای تبدیل ماکروفاژهای پیش التهابی و تبدیل آن ها به ماکروفاژهای ضد التهابی و دخیل در ترمیم در بیماری هایی مانند آسیب ریوی، سندرم زجر تنفسی و COVID-19 باشد.

شبیه سازی و آنالیز صحیح پاسخ های سلولی به سیگنال های مکانیکی برای کشف پیشرفت بیماری و متاستاز آن حیاتی است. با این حال، بسیاری از پلت فرم های آزمایشگاهی موجود برای اعمال تحریک مکانیکی روی سلول های کشت شده برا بسترهای سنتتیک مناسب نیستند.

در سال های اخیر محققین همواره به دنبال یافتن راهکاری برای تقویت ایمپلنت های استخوانی بوده اند و در مطالعه ای جدید آن ها از قابلیت فاکتورهای رشد برای این امر استفاده کرده اند.

ترکیباتی موسوم به موچین های مولکولی می توانند به یک درمان تعدیل کننده بیماری پارکینسون تبدیل شوند.

بیماری پریودنتال که آن را بیماری لثه نیز می نامند یک عفونت خطراناک است که تقریبا نزدیک به 50 درصد آمریکایی های بالای 30 سال و بیشتر را تحت تاثیر قرار می دهد. اگر این بیماری درمان نشود، می تواند استخوان آرواره را تخریب کرده و موجب از دست رفتن دندان شود. هم چنین این بیماری با دیابت و بیماری های قلبی عروقی نیز مرتبط است.

پلاستیسیتی یا انعطاف پذیری سلولی ویژگی است است که به موجب آن سلول ها می توانند هویت های مختلفی و برگشت پذیری را بدست آورند. این پلاستیسیتی سلولی برای تکوین جنینی و عملکرد صحیح سیستم ایمنی حیاتی است و این در حالی است که بسیاری از سلول های سرطانی از این ویژگی برای بدست آوردن مقاومت به شیمی درمانی و متاستاز استفاده کنند.

مغز استخوان یک بافت نرم درون استخوان هاست که نقش اصلی آن تولید سلول های بنیادی است که قادر به تولید انواع مختلف سلول های خونی از سلول های سفید و قرمز خونی گرفته تا پلاکت ها است. اما در مغز استخوان، سلول های چربی نیز وجود دارد که تاکنون به آن ها به عنوان پرکننده مغز استخوان نگاه می شده است. در سال های اخیر، نقش های مهم تری نیز برای این سلول های چربی پیشنهاد شده است.

محققین کشف کرده اند که یک پروتئین کلیدی می تواند سلول های اندوتلیالی عروق انسانی را مجددا جوان سازد و آن را به مرحله ای بازگردانند که به موجب آن، آن ها به راحتی رشد می کنند و با بافت های پیرامونی ارتباط برقرار می کنند.