مفصل گیجگاهی-مفصلی(TMJ) که بخش پشتی آرواره پایین را شکل می دهد و آرواره را به جمجمه متصل می کند از نظر آناتومیک پیچیده بوده و با توجه به این که بار زیادی را تحمل می کند از استخوان و غضروف تشکیل شده است.

با افزایش سن افراد، برخی جهش های خاص در سلول های بنیادی خون ساز(HSCs) رخ می دهد که می تواند در نهایت منجر به سرطان شود یا فرد را مستعد بیماری های قلبی عروقی می سازد.

محققان ممکن است در آینده با تغییر ساختار و شکل داربست ها قادر به مهندسی محیط هایی در بدن انسان باشند که در برابر رشد سرطان مقاومت می¬کنند.

محققین انستیتو علوم هند(IISc) یک بانداژ را با استفاده از نانوفیبرهای مغناطیسی تولید کرده اند که با گرما دادن سلول های توموری می تواند سرطان پوست را درمان کند.

همان سلول های بنیادی که در ترمیم استخوان های شکسته دخیل هستند می توانند خارهای استخوانی آرتروزی موسوم به استئوفیت ها را نیز بوجود بیاورند.

فیبریل های کلاژنی معدنی شده، بلوک های ساختاری استخوان هستند که معمولا آرایه ای موازی از هیدروکسی آپاتیت کربناته شده خیلی نازک در سراسر آن ها پراکنده شده است.

سلول های سارکوم یوئینگ هیپوکسی شده اگزوزوم هایی را آزاد می کنند که با افزایش بقای سلولی، تشکیل اسفیرها(یک فنوتیپ شبه بنیادی) در سلول های سارکوم یوئینگ را افزایش می دهد.

محققین نشان داده اند که بیان بالای miR-708 با افزایش نرخ بقای بیماران مبتلا به کارسینومای سلول های سنگفرشی ریوی همراه است. هم چنین miR-708تولید PGE2 را بوسیله سرکوب بیان COX-2 و mPGES-1 در سلول های سرطان ریه سرکوب می کند.

تیمی از محققین ژاپنی در دانشگاه های کوماموتو و ناگاساکی نشان داده اند که ترکیباتی که از فیبرهای عضلانی پاره شده نشت می کنند موجب فعال شدن سلول های بنیادی عضلانی موسوم به سلول های اقماری(satellite cells) می شوند.

تومورهای پانکراسی بسیار وحشتناک هستند و معمولا زمانی تشخیص داده می شوند که بسیار پیشرفت کرده اند و احتمال مرگ فرد بسیار بالا است. در حال حاضر درمان شخصی و هدفمندی برای این سرطان وجود ندارد.

زمستان در راه است و می توان گفت با موج دوم COVID-19 در سراسر دنیا همراه است. به این امر اضافه شدن فصل آنفلوانزا را نیز اضافه کنید که در آن افراد برای جلوگیری از سرما تمایل به بستن پنجره ها دارند و همین عدم تبادل هوار می تواند چالش های جدیدی را برای سلامتی در ماه های پیش رو ایجاد کند.

محققین دانشگاه واندربیلت کشف کرده اند که برخی داروهای شیمی درمانی خاص که برای تومورهای سرطانی استفاده می شوند می توانند اثر متضادی روی بافت های طبیعی داشته باشند و موجب فرارشد آن ها شوند که این امر در مورد غدد پستانی، اپی درم و فولیکول های مو به خوبی مشخص است. هم چنین آن ها یک مسیر پیام رسانی ایمنی ذاتی را در فیبروبلاست ها کشف کرده اند که موجب تکثیر این سلول ها می شود.

محققین مدل های توموری سه بعدی از سرطان تخمدان را در آزمایشگاه تولید کرده اند که می تواند موجب افزایش درک از این بیماری و ارائه درمان های جدید شود.

عفونت های استخوانی ناشی از ایملپنت ها به سختی درمان می شوند و معمولا نیازمند دوره های طولانی مصرف آنتی بیوتیک هستند.

محققان امیدوارند که به لطف یک داربست سنتتیک جدید بتوانند گامی بزرگ در جهت بهبود نتایج ترمیم تاندون و لیگامنت بردارند.