محققین در EPFL کشفی جالب داشته اند که نشان می دهد چگونه اسیدهای صفراوی به عنوان مولکول های پیام رسان عمل می کنند و بازسازی روده را افزایش می دهند. این کشف می تواند نقش اسیدهای صفراوی را به عنوان مولکول های شبه هورمونی نشان دهند و راه های جدیدی را در جهت بازسازی روده باز کند.

در حالی که هیچ درمانی برای نابینایی و تخریب ماکولا وجود ندارد، محققین سعی در تسریع فرایند مطالعات به منظور یافتن راهی برای احیای بینایی داشته اند.

پژوهشگران پیشگام در انستیتو فرانسیس کریک، گرافت های روده ای را با استفاده از سلول های بنیادی مشتق از بافت بیماران تولید کرده اند که می توانند روزی منجر به پیوندهای شخصی برای کودکان مبتلا به نارسایی روده شوند.

مدل زیست مهندسی شده سه بعدی از بافت ریوی بوسیله محققین دانشگاه میشیگان تولید شده است که می تواند جایگزین مطالعات دو بعدی متداول باشد و اطلاعاتی را در مورد نحوه پیشرفت فیبروز ریوی ارائه دهد.

پژوهشگران NIMS یک ژل قابل تزریق مبتنی بر ذره خود سازمان یابنده ارزان قیمت را برای پیشبرد تشکیل عروق خونی تولید کرده اند. تشکیل عروق خونی یک فرایند حیاتی در زمینه پزشکی بازساختی و پیوند سلول و بافت است.

با افزایش جمعیت پیر و با به سن گذاشته و هم چنین افزایش تعداد جراحی های تهاجمی، ترمیم و بهبودی زخم به یک زمینه مهم در پزشکی تبدیل شده است.

ماکروفاژها، سلول های سفید خونی هستند که با توکه به سیگنالی که از سیستم ایمنی دریافت می کنند می توانند موجب افزایش یا کاهش التهاب شوند.

جراحان در انستیتو چشم و گوش ماساچوست سطح چشم چهار بیماری که دچار سوختگی شیمیایی یک چشم شان شده بودند را بوسیله سلول های بنیادی مشتق از چشم دیگرشان جایگزین کرده اند؛ این رویکرد پیوند سلول های اپی تلیالی لیمبال اتولوگ کشت شده(CALEC) نام دارد.

در مطالعات آزمایشگاهی صورت گرفته در مرکز سرطان کیمل جان هاپکینز محققین مرحله ای کلیدی را مشاهده کرده اند که به موجب آن سلول های سرطانی ممکن است از تومور اولیه تا جایگاه دور دست بدن پراکنده شوند (متاستاز).

سرطان دومین دلیل مرگ در سراسر دنیا محسوب می شود و آمارهای ارائه شده در سال 2018 حاکی از مرگ تقریبا 6/9 میلیون نفر به دلیل سرطان بوده است. نحوه بروز سرطان بسیار پیچیده بوده است و تحت کنترل فاکتورهای مختلفی قرار دارد. از جمله این فاکتورها وجود سلول های بنیادی سرطانی در سراسر دنیا است.

در حال حاضر در بالین از ترکیب پیوند سلول های بنیادی و عمل برداشتن فشار روی استخوان، به منظور ترمیم مناطق نکروزی استفاده می شود. با این وجود ، در تعداد قابل توجهی از بیماران از نظر ترمیم ناحیه نکروزی سر استخوان ران نتیجه مطلوبی حاصل نمی شود و به همین دلیل، تعیین عامل ناموفق بودن این رویکرد و یا ضعف این رویکرد بسیار مهم است.

استراتژی های فعلی برای درک پیشرفت تومور روی سلول های توموری و جداسازی آن ها متمرکز هستند و برهمکنش های تومور با محیط پیرامونش را به خوبی نشان نمی دهند. این امر موجب می شود که درک درستی نحوه پیشرفت تومور و پاسخ تومور به شیمی درمانی وجود نداشته باشد.

پیری یکی از ریسک فاکتورهای مهم برای بروز بیماری آلزایمر است. در ایالات متحده آمریکا از هر ده فرد سالمند بالای 65 سال یک نفر به این بیماری مبتلا می شود و این نسبت برای افراد بالای 85 سال یک به سه است. با این حال، مکانیسمی که به موجب آن پیری در بروز آلزایمر مشارکت می کند مشخص نیست.

در پژوهشی جدید، محققین نشان داده اند که در زمان تولد، سلول های پیش ساز عصبی در بافت عصب بینایی وجود دارند که برای چندین دهه باقی می مانند و به تغذیه فیبرهای عصبی که عصب بینایی را شکل می دهد نقش دارند.

با استفاده از سلول های مشتق از بیماران مبتلا به دیابت نوع دو و فناوری های جدید برای تبدیل کردن آن ها به پیش سازهای تخصص یافته سلول های عضلانی، محققین یک مدل disease in a dish را برای مطالعه فاکتورهای مولکولی که منجر به بروز دیابت نوع دو می شود، ارائه کردند.