با استفاده از سلول های بنیادی پرتوان القایی(iPSCs) مشتق از پوست بیماران مبتلا به نوعی نادر و ژنتیکی از دیابت موسوم به سندرم ولفرام، محققین سلول های تولید کننده انسولین ویرایش ژنومی شده ای را تولید کرده و آن ها را ادامه به موش پیوند کرده و آن ها را درمان کردند.

شکستگی استخوان یک شرایط اورژانس برای انسان و سایر مهره داران محسوب می شود و هر چه سلول ها بتوانند کارشان را سریع تر آغاز کنند، زودتر و بهتر می توانند فرایند بهبودی را پیش ببرند.

گروهی از پژوهشگران دانشگاه تورنتو راه جدیدی را برای انتقال مولکول هایی که ژن های خاصی را در سلول هدف قرار می دهند استفاده کرده اند. این پلت فرم جدید از شکل مدیفه شده سم دیفتری به تنظیم کاهشی ژن های حیاتی سلول های سرطانی استفاده می کند و می تواند برای سایر بیماری های ژنتیمی نیز استفاده شود.

یکی از خبرهای خوب موجود در مورد COVID-19، احتمال کمتر ابتلای کودکان به این بیماری است، اما آیا کودکانی که سیستم ایمنی آن ها مختل شده است نیز از این مزیت برخوردار هستند؟

یک محصول مهندسی زیستی مبتنی بر سلول های بیمار که مورد ویرایش ژنومی قرار گرفته اند به عنوان یک دارو برای بیماری اپیدرومیولیز بولوزای دیستروفیک مغلوب مورد تایید آژانس داروی اروپا (EMA) قرار گرفته است.

در مطالعه ای جدید محققین دریافته اند که بروز یک مشکل در فرایند تنظیم ژن ممکن است منجر به این امر شود که سلول های طبیعی تبدیل به سلول های بدخیم شده و تومورهایی موسوم به Wilm’s را تولید کنند که شایع ترین سرطان کلیه در کودکان است.

سلول های بنیادی پرتوان القایی(iPSCs) حاصل بازبرنامه ریزی سلول های سوماتیک هستند و بسیاری از ویژگی های شبه سلول های بنیادی جنینی مانند قابلیت خودنوزایی، پرتوانی و تمایز به تقریبا همه انواع سلول های بدن را دارا هستند.

آکسون ها را زوائد نورونی می دانند که از نورون های موجود در بخش های مختلف سیستم عصبی مرکزی به بخش های مختلف بدن کشیده شده اند و ارتباطات بین بخش های مختلف با مغز را برقرار می کنند. اما متاسفانه آسیب هایی که در این آکسون ها اتفاق می افتند تقریبا دائمی هستند.

افراد مبتلا به نوروفیبروماتوز نوع یک(NF1) مستعد ایجاد تومورهایی در بافت سیستم عصبی شان هستند. مطالعه ای جدید در دانشگاه واشنگتن نشان داده است که تکوین و رشد چنین تومورهایی حاصل نورون ها و سلول های ایمنی غیر سرطانی مجاور است.

پوست‌هایی که در حال حاضر در دسترس قرار دارند، بیشتر شبیه به چسب زخم هستند. اگرچه این پوست‌ها می‌توانند به ترمیم بهتر زخم کمک کنند اما نهایتا اتصال آنها به بدن از بین می‌رود و هرگز با سلول‌های میزبان ادغام نمی‌شوند. یکی از موانع به کار گرفتن این پوست‌ها، عدم قابلیت آن ها برای ایجاد رگزایی های جدید است.

سلول های بنیادی لوکمیایی با وجود نادر بودن دلیل اصلی مقاومت درمانی سرطان ها و عود مجدد آن ها هستند.

محققین در مرکز جامع سرطان UCLA دریافته کرده اند که اضافه کردن یک دارو که به طور معمول برای درمان شیزوفرنی استفاده می شود به پرتو درمانی می تواند موجب افزایش بقای بیماران مبتلا به گلیوبلاستوما شود.

آسیب عصبی منجر به دردهای نوروپاتیک مخرب می شود و برای اغلب بیماران، درمان موثری وجود ندارد.

محققین نشان داده اند که پروفایل کردن دارویی و ویرایش ژنوم با CRISPR/Cas9 راه های جدیدی را برای تقویت CAR T cell درمانی و درمان بیماری های خونی لوکمیا و لنفوما باز کرده است. در این مطالعه جدید آن ها اثر بیش از 500 داروی سرطانی را روی عملکرد سلول های CAR T بررسی کردند.

هموفیلی دسته‌ای از بیماری‌های ارثی هستند که در آن‌ها توان بدن برای ایجاد لخته و انعقاد خون برای جلوگیری از خونریزی در صورت پاره شدن رگ مختل شده‌است.