محققین در انستیتو ملی چشم (NEI) تکنیکی را برای بازبرنامه ریزی مستقیم سلول های پوستی به گیرنده های نوری استوانه ای حس کننده نور و احیای بینایی کشف کرده اند. پیوند این گیرنده های نوری استوانه ای به موش نابینا موجب شد که این جانور قابلیت تشخیص نور را بدست آورد.

پژوهشگران لهستانی در مرکز تحقیقات موساکوسکی یک روش ساده را برای تولید مدل های داربستی سه بعدی از جنس کراتین ارائه کرده اند که می تواند برای مطالعه بازسازی بافتی مورد استفاده قرار گیرد.

مطالعه ای بوسیله محققین مرکز جامع سرطان UCLA یک داروی احتمالی را شناسایی کرده است که می تواند مانع از کاهش از عملکرد شناختی در بیمارانی شود که بدلیل ابتلا به سرطان مغز متحمل پرتو درمانی شده اند.

دارویی بوسیله پژوهشگران انستیتو فرانسیس کریک شناسایی شده است که بیماران سرطانی به خوبی آن را تحمل می کنند و مانع از عود مجدد سرطان می شود.

برای متوقف کردن و ممانعت موثر از عود مجدد سرطان، باید بدنبال یافتن راهی موثر برای انتقال مستقیم داروها به جایگاه تومور بود.

با افزایش موارد مقاومت آنتی بیوتیکی در حوزه پزشکی، محققین بدنبال استفاده از مواد طبیعی به دلیل پتانسیل شان برای استفاده در پزشکی بوده اند. در این میان استفاده از عسل به دلیل پتانسیل بالایش در درمان زخم ها و سوختگی ها هزاران سال است که مورد توجه بشر بوده است.

برای مهندسی بهینه بافت ها، انتقال سیگنال های زیستی در یک زمان بندی مناسب به جایگاه خاص بسیار مهم است.

آسیب طناب نخاعی(SCI) منجر به ایجاد محیطی پیچیده می شود که برای ترمیم مناسب نیست به نحوی که فاکتورهای رشد لازم در این مکان به میزان کافی وجود ندارد و از طرف دیگر جایگاه آسیب مملو از فاکتورهایی است که بازسازی را مهار می کنند.

محققین در بررسی جدیدی موفق شدند مسیرهای سلولی جدیدی را کشف کنند که می‌توانند در افزایش طول عمر موثر باشند. به گفته یکی از دانشمندان این گروه پژوهشی، شاید بتوان با کمک این مسیرهای سلولی، طول عمر انسان را بین 400 تا 500 سال افزایش داد.

همه ما هنگام ایجاد یک زخم روی پوستمان، در اولین اقدام به دنبال راهی برای بهبود آن می‌گردیم. ولی برای بهبود زخم یک سری فعالیت‌های بیولوژیکی در بدن ما اتفاق می‌افتد که به بافت آسیب دیده اجازه می‌دهد خود را ترمیم کند.

در مطالعه ای جدید محققین نشان داده اند که طی گذشت زمان سلول های بنیادی نئوکورتکس باید از وضعیت های مختلف بلوغ بگذرند و هر کدام به نوع مجزایی از نورون تمایز یابند. تولید نوع صحیح نورون به کمپلکس پروتئینی خاص مربوط به آن بستگی دارد.

تیمی بین‌المللی از دانشمندان نوع جدیدی از سلول ایمنی را کشف کردند که می‌تواند با حمله به اغلب سلول‌های انواع مختلف سرطان آن‌ها را از بین ببرد. امروزه پزشکان و پژوهشگران سخت در تلاشند تا یک بار و برای همیشه سرطان را درمان کنند. حال به نظر می‌رسد که تیمی از محققین دانشگاه کاردیف انگلستان دست به کشف جدیدی زده‌اند که می‌تواند مقدمه‌ساز چنین دستاوردی باشد.

محققین در کالج پادشاهی لندن نشان داده اند که چگونه نحوه پاسخ دهی ما به تغییرات رژیم غذایی مان در سطح مولکولی، نقش مهمی را در فرایند پیر شدن بازی می کند و این فرایند بوسیله مکانیسم های ژنتیکی کلیدی هدایت می شود.

سلول های انسانی به تنش هایی مانند آسیب DNA، عدم تعادل متابولیک و گرسنگی به صورت تلاش برای ترمیم پاسخ می دهند و در صورتی که این امر جواب ندهد دچار مرگ سلولی برنامه ریزی شده القا شده موسوم به آپوپتوز می شوند. آپوپتوز یک سرنوشت سلولی بسیار تنظیم شده است که روزانه 50 تا 70 میلیارد سلول را حذف می کند.

هپارین یک داروی عمومی برای رقیق سازی خون در سراسر دنیا است. اما ساختارهای قندی هپارین و خانواده قندی گسترده تر هپاران سولفات موجود در سلول ها به خوبی نشان داده نشده اند.