استرس مزمن منجر به مرگ اتوفاژیک سلول های بنیادی عصبی هیپوکامپ بالغ (NSCs) می شود. انتظار می رود این یافته راهگشای استراتژی های درمانی جدید برای مقابله با بیماری های عصبی مربوط به استرس باشد.

پروستات موش های پیر در مقایسه با پروستات موش های جوان حاوی سلول های پیش ساز لومینال بیشتری است، این سلول های پیش ساز قادر به ایجاد بافت پروستات جدید است.

به عنوان یک ضروریت پزشکی ناشی از افزایش بیماری های قلبی عروقی، انفارکته میوکاردی(MI) می تواند منجر به آسیب های دائمی و تهدید کننده زندگی شود.

سلول های بنیادی کلید بهبود زخم ها هستند زیرا آن ها قادر به تولید انواع سلول های تخصص یافته بدن هستند.

مطالعه ای پیشگامانه نشان دهنده نقش ضروری است که هورمون استروژن زنان در حفظ حجم و قدرت عضلات در زنان بازی می کند.

نسل جدید آزمایشگاهی پاتولوژی بر مبنای چیپ ها یا تراشه هایی استوار هستند که انقلابی در علم ایجاد کرده اند و می توان از آن ها برای تشخیص و درمان سرطان استفاده کرد.

دانشمندان قصد دارند برای نخستین بار از فناوری ویرایش ژن موسوم به CRISPR برای درمان نابینایی موروثی کودکان و بزرگسالان استفاده کنند.

شیمی درمانی و پرتو درمانی سلول های سرطانی را هدف قرار می دهد اما این درمان ها عوارض ناخواسته ای روی سلامت بافت دارد.

پژوهشگران آمریکایی به سرپرستی "علیرضا دلفرح" دانشمند ایرانی، ترکیب خاصی را شناسایی کرده‌اند که می‌تواند به متوقف کردن روند پیری بیانجامد.

پژوهشگران آمریکایی و اسلوونیایی در بررسی تار نوعی عنکبوت، پروتئین جدید و پیش از این کشف نشده ای را شناسایی کرده اند که می توان امیدوار بود از ویژگی های آن در مهندسی بافت و پزشکی بازساختی استفاده کرد

مطالعه ای جدید بوسیله تیمی از محققین در UPF نشان می دهد که طی تکوین جنینی مغز، سلول هایی که بین قطعات مجاور هستند نیروی مکانیکی تولید شده طی ریخت زایی را برای تنظیم تعادل بین سلول های بنیادی پیش ساز و نورون های تمایز یافته تشخیص می دهند.

دکتر یانگوچو ما و همکارانش در بیمارستان کودکان رابرت لوری شیکاگو کشف کرده اند که چگونه نقص ژنتیکی در سندرم X‌ شکننده(نوعی از اوتیسم) تولید نورون ها در زمان بحرانی از تکوین مغز جنینی را به تاخیر می اندازد.

محققین مونت سینای برای اولین بار راهی برای استفاده از داروهای ایمنی درمانی علیه لنفومای غیر هوجکین مقاوم به درمان ارائه داده اند که شامل ترکیب این داروها با پیوند سلولی است و به عقیده محققین می تواند موفقیت این داروها را در مورد سرطان هایی مانند ملانوما و ریه به طور قابل توجهی افزایش دهد.

پیوند سلول های بنیادی ممکن است ریکاوری عملکردی را بعد از یک آسیب حاد طناب نخاعی افزایش دهد که این امر تا حدی از طریق قابلیت های حفاظت کنندگی عصبی است، با این حال معمولا نقطه ضعفی که وجود دارد بقای اندک سلول ها در ریز محیط آسیب بعد از پیوند است، هر چند می توان به موارد دیگری مانند تمایز زدایی سلولها، رد پیوند و تشکیل تومور نیز اشاره کرد.

پژوهشگران دانشگاه کارولینای شمالی نشان داده اند که یک ژن خاص به سازماندهی داربست های سلول های مغزی موسوم به پیش سازهای شعاعی که برای تشکیل مغز الزامی است کمک می کند. مطالعات گذشته نشان داده اند که در افراد مبتلا به اوتیسم این ژن جهش یافته است.