لنزهای تماسی حامل دارو که دارو را به تدریج به درون چشم آزاد می کنند یک جایگزین امیدوار کننده برای قطره های چشمی هستند که به صورت روزانه استفاده می شوند، مشکلاتی را برای بیماران ایجاد می کنند و استفاده از آن ها به نوعی ناخوشایند است.

پیوند سلول های بنیادی یک بیماری عصبی ناتوان کننده که موجب می شود نیمی از بیماران بینایی شان را از دست بدهند و بعد از 5 سال قادر به راه رفتن نباشند را معکوس کرده است. اغلب بیماران سلول درمانی شده بهتر شده اند و نیاز به مصرف دارو ندارند.

دکتر ساویتز و همکارانش در هوستون آمریکا از سلول های تک هسته ای مغز استخوان برای درمان سکته ایسکمیک استفاده کرده اند.

یک سوم جمعیت جهان به توکسوپلاسما آلوده هستند که این امر منجر به نوعی شایع از عفونت چشمی موسوم به توکسوپلاسموزیز چشمی می شود. محققین دانشگاه فلایندر استرالیا دریافته اند که چگونه آلودگی به این انگل منجر به آسیب شبکیه می شود.

به طور کلی هر فرد بین 18 تا 60 سال که از سلامت مناسبی برخوردار باشد می تواند اهدا کننده مغز استخوان باشد. برای این امر باید به سیستم های ثبت ملی اهدا کننده های بالقوه پیوست.

به منظور این که سیستم عصبی مرکزی با سایر بخش های بدن ارتباط برقرار کند، مغز و طناب نخاعی اعصابی را برای دریافت یا فرستادن سیگنال به سایر بخش های بدن می فرستند. این ارتباط می تواند از طریق ساختارهایی موسوم به سیناپس اتفاق بیافتد.

بررسی مکانیسم های زیستی در بافت اوروتلیال (یکی از سه بافت سازنده سیستم ادراری)، به دلیل فقدان فناوری هایی که اجازه کار با جمعیتی دائمی و با طول عمر زیاد از سلول های سازنده این بافت را بدهند، با محدودیت همراه است. به همین دلیل مکانیسم های دخیل در بیماری های مربوط به این بافت مانند سرطان مثانه یا سیستیک به خوبی شناخته نشده است.

تحلیل ریکاوری ناشی از پیری عضلات آسیب دیده می تواند به پروتئینی نسبت داده شود که توانایی خاص سلول های بنیادی عضلانی برای ساخت عضلات جدید را سرکوب می کند.

گروهی از محققین در کالج بیلور و دانشگاه تگزاس در مطالعه ای که در Genes & Development به چاپ رسانده اند دیدگاه هایی را در مورد ظرفیت بهبودی قلب با دخالت مسیر سلولی Hippo ارائه کرده اند.

کایلا و لانس ادوارد طی یک اعلان عمومی تولد دخترشان(ایندی پیرل ادوارد) را از طریق پیوند رحم طی یک کارآزمایی بالینی صورت گرفته در مرکز پزشکی کالج بیلور در دالاس اعلام کرده اند.

جانوران برای تبدیل غذا به انرژی مفید به اکسیژن نیاز دارند. اهمیت اکسیژن در این فرایند قرن هاست که شناخته شده است اما نحوه سازش پذیری سلول ها به تغییرات سطح اکسیژن به خوبی شناخته نشده است.

سلول های پاپیلای درمی(DPCs) نقش حیاتی را در تنظیم رشد، شکل گیری و چرخه های مو بازی می کنند که این امر عمدتا از طریق مکانیسم های پاراکرین صورت می گیرد.

در فاز یک مطالعه ای در دانشگاه پیدمونت شرقی ایتالیا، دکتر مازینی و همکارانش سعی داشته اند به امکان سنجی و ارزیابی خطرات مربوط به پیوند رده های سلول های بنیادی عصبی انسانی به طناب نخاعی بیماران مبتلا به اسکلروزیس جانبی آمیوتروفیک(ALS) بپردازند.

گروهی از محققین در کالج بیلور و دانشگاه تگزاس در مطالعه ای که در Genes & Development به چاپ رسانده اند دیدگاه هایی را در مورد ظرفیت بهبودی قلب با دخالت مسیر سلولی Hippo ارائه کرده اند.

آسیب به مینسک امری شایع است و همین امر نیاز به ایجاد درمان های احیا کننده و بازسازی کننده که بتوانند به بهبود ضعیف این ناحیه آناتومیک و ناحیه بدون عروق کمک کنند را امری ضروری و الزامی می سازد.