با وارد شدن فرد به بزرگسالی، قلب دیگر قادر به جایگزین کردن سلول های آسیب دیده یا بیمار نیست. در نتیجه بیماری های قلبی یا مشکلاتی مانند حملات قلبی می توانند خطرناک شوند و منجر به مرگ سلولی گسترده در عضلات قلبی شوند که با ناکارامدی قلب همراه است.

بافت قلبی آسیب دیده قادر به خود ترمیمی نیست. سلول های عضلات قلبی یا کاردیومیوسیت ها به اندازه کافی تکثیر نمی شوند که بافت مرده یا آسیب دیده را ترمیم کنند؛ در نتیجه اغلب افرادی که دچار حملات قلبی می شوند دچار نارسایی قلبی می شوند و مشکلات مربوط به این عارضه عوارض جانبی زیادی را برای آن ها ایجاد می کند و حتی منجر به مرگ می شود.

اهمیت ویژه ظرفیت تعدیل کنندگی ایمنی سلول های بنیادی مزانشیمی انسانی، موجب شده است که محققین سعی در درک مکانیسم پشت پرده این قابلیت برای ایجاد درمان های مبتنی بر سلول های بنیادی مزانشیمی در بالین داشته باشند.

افرادی که از مشکل بینایی رنج می برند می توانند از مزایای جراحی های پیشرفته ای که به احیای سطح چشم کمک می کنند، بهره ببرند.

یک پلیمر زیستی به رشد مجدد اعصاب با استفاده از سلول های بنیادی کمک می کند و می تواند درمانی برای بیمارانی باشد که در اثر سانحه یا بیماری قادر به استفاده از یک یا تعداد بیشتری از اندام های حرکتی شان نیستند. این رویکرد با انجام تست های جانوری و تایید بی خطر بودن و موثر بودن آن در آینده ای نزدیک وارد بازار خواهد شد.

جهش در ژن Col7a1 منجر به تکوین اپیدرمیولیز بولوسای دیستروفی مغلوب(RDEB) می شود که یک اختلال شکننده کننده پوست است که با فرسایش پوست و غشاهای موکوسی همراه است و می تواند منجر به کارسینومای سلول های سنگفرشی پوست(cSCC) شود.

در مطالعه ای که اخیرا در Nature به چاپ رسیده است، تیمی از محققین انستیتو کارولینسکا سوئد گزارش کرده اند که رشد استخوان در موش مطابق با اصول مشابهی با تولید سلول های خونی، پوستی و سایر بافت ها اتفاق می افتد. این امر درک پیشین در مورد رشد استخوان مبنی بر وابستگی این فرایند به شمار محدودی از سلول های پیش ساز را زیر سوال می برد.

تحقیقاتی جدید روی مسیری که فیبرهای عصبی طی تکوین اولیه گورخرماهی وارد دیواره طناب نخاعی می شوند می تواند منجر به ایجاد درمان های بازسازی کننده برای آسیب هایی شود که به شبکه بازویی وارد شده اند. شبکه بازویی گروهی از اعصابی است که از طناب نخاعی شروع شده و به بازو می روند.

بهبودی زخم های اپی تلیالی قرنیه که بوسیله سلول های بنیادی اپی تلیالی قرنیه وساطت می شود، شفافیت قرنیه را حفظ می کند و با حفظ اپی تلیوم سالم قرنیه، بینایی را بهبود می بخشد. التهاب دائمی و هایپر اسمولاریته(یا خشکی چشم) می تواند به سطح چشم و سلول های بنیادی/پیش ساز سطح آن آسیب برساند.

تیمی از محققین دانشگاه توکیو رشد مسیرهای مغزی را مدل سازی کرده اند.

پیوند سلول های پیش ساز اندوتلیالی مشتق از مغز استخوان انسانی به مدل موشی بیماری اسکلروزیس جانبی آمیوتروفیک(ALS) موجب شد که نورون های حرکتی بیشتری زنده بمانند و با ترمیم سد خونی-نخاعی(BSCB) موجب آهسته شدن پیشرفت بیماری شد.

طی مراحل آخر تکوین قلب، برهمکنش های بین اندوکاردیوم(لایه داخلی سلولی) و میوکاردیوم(عضله قلبی) حیاتی است. مطالعه پیام رسانی بین این دو لایه سلولی طی اولیه ترین مراحل تکوین قلب بسیار پیچیده تر است.

از دست رفتن قطعات کامل مری غالبا از درمان برای سرطان مری یا ناهنجاری های مادرزای ناشی می شود و روش های موجود برای ایجاد پیوستگی مری کافی نیستند.

عقب ماندگی ذهنی، ویژگی های چهره ای تغییر یافته و مشکلات قلبی همگی مسائلی هستند که کودکان مبتلا به سندرم کاستلو با آن مواجه هستند.

مطالعه ای جدید بوسیله دانشگاه پزشکی کارولینای جنوبی نشان داده است که پیوند هم زمان جزایر پانکراسی موشی و سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از بیمارانی که از پانکراتیت مزمن رنج می برند، می تواند بقا و عملکرد جزایر پانکراسی را تقویت کند.