تیمی از محققین دانشگاه نومبرگ گام مهمی را به سمت تولید تخمدان های مصنوعی برای بیمارانی که از سرطان رنج می برند یافته اند. در واقع آن ها راهی خلاقانه را برای احیای باروری در بیماران سرطانی ارائه کرده اند.

می توان از پتانسیل شرایط عدم جاذبه برای تقویت فرایند تمایز سلول های بنیادی به کاردیومیوسیت های قلبی استفاده کرد.

پروفسور سالی مک آرتور و همکارانش در تلاش برای رسیدن به بانداژهای اسمارت یا هوشمند پیشرفته سعی در تولید بافت پوستی واقعی دارند. این بانداژ پوستی می تواند باکتری ها را جذب کرده و درون شبکه پلیمری اش به دام بیاندازد و در پاسخ به عفونت شروع به آزادسازی داروها می کند.

موکوس بویایی حاوی سلول های بنیادی عصبی موسوم به سلول های بنیادی بویایی(OSCs) است که حمایت تروفیک یا تغذیه ای مورد نیاز برای پیشبرد بازسازی آکسونی بعد از آسیب عصبی را فراهم می کند با این حال، محیط موضعی بافت می تواند عملکرد سلول های پیوند شده را بعد از آسیب کاهش دهد.

استفاده از سلول های بنیادی برای ترمیم اندام ها یکی از اهداف مهم طب بازساختی مدرن است.

محققین دانشگاه اوترخت و انستیتو هوبرخت توانسته اند با موفقیت ارگانوئیدهای کلیوی را از سلول های ادراری تولید کنند. این امر می تواند منجر به ایجاد طیف وسیعی از درمان های جدیدی شود که به بیماران کلیوی کمک می کند.

محققین ژاپنی متوجه شده اند که افزایش توده عضلانی نه تنها می توان ظاهر فرد را بهتر نشان دهد بلکه می تواند جان فرد را نیز نجات دهد!

محققین راه جدیدی ر برای مهندسی موثر سلول های ایمنی ایجاد کرده اند که به موجب آن قادر خواهند بود سرطان و سایر بیماری ها را به صورت موثرتری شناسایی کرده و مغلوب کنند.

محققین جزئیات جدیدی را ارائه کرده اند که نشان می دهد با مختل شدن فرایندهای کلیدی دخیل در سلامت گوارشی چه اتفاقی می افتد.

ژاپن چراغ سبز را به برخی از تحقیقات بحث برانگیز از جمله ایمپلنت کردن سلول های بنیادی انسانی به جانوران و تولید اندام های انسانی در جانوران نشان داده است.

مطالعه ای جدید نشان داده است که یک مهار کننده آنزیمی موسوم به ACVR1، رشد تومور را آهسته می کند و بقای مدل جانوری گلیومای پونتین منتشره ذاتی (DIPG) را افزایش می دهد. این نوع گلیوما کشنده ترین نوع تومور مغزی در کودکان است و در حال حاضر، هیچ داروی مورد تاییدی برای DIPG وجود ندارد.

هشدارها توسط کارشناسان خطرات گردشگری پزشکی صادر شده است و گفته می شود که درمان های تایید نشده با استفاده از سلول های بنیادی در برخی از کشورها می توانند وضعیت بیماران را بدتر کنند.

تحقیقاتی که توسط محققان جان هاپکینز انجام شده، نقش دو نوع سلول در دیواره های رگ های بافت چربی را کشف کرده است و توضیح داده است که چگونه این سلول ها ممکن است به افزایش سرعت ترمیم استخوان کمک کنند.

یک گزارش ارائه شده بوسیله انجمن MS آمریکا به نتایج اولیه مثبت سلول درمانی بیمارانی پرداخته است که به دلیل ابتلا به مولتیپل اسکلروزیس(MS) متحمل پیوند سلول های بنیادی شده بودند. در این بیماران بعد از دریافت سلول های بنیادی، عملکرد عصبی و حرکتی بهبود یافته است.

با وجود استفاده گسترده از محیط های رشد مبتنی بر سروم برای تکثیر سلول های بنیادی مزانشیمی(MSCs) در آزمایشگاه، استفاده از سروم درکشت آن ها با خطراتی در کاربرد بالینی همراه است که از جمله آن ها می تواند به انتقال بیماری های ویروسی و واکنش های ایمنی ناخواسته اشاره کرد. علاوه براین، سروم انسانی اتولوگ نیز با مشکلات مربوط به شرایط بیمار و کمبود حجم مورد نیاز همراه است و می تواند منجر به توقف رشد سلولی نیز شود.