در گامی در جهت رشد اندام های قابل پیوند، محققین برای اولین بار جنین هایی را رشد داده اند که ترکیبی از سلول های بنیادی انسان و خوکی است. این کایمراهای انسان/جانور می توانند دیدگاه هایی را در مورد تکوین اولیه انسان و هم چنین پلت فرمی را برای تست داروها ارائه دهد.

در سراسر زندگی ما، ژن های ما تحت تاثیر شیوه زندگی ما و عواملی مانند رژیم غذایی، ورزش، سن و بیماری ها قرار می گیرند و اثراتی را به جای می گذارند که در چیزی به نام متیلوم(methylome) ذخیره می شوند.

محققین دانشگاه های Tufts و مریلند از هوش مصنوعی برای بدست آوردن دیدگاه هایی در مورد بیوفیزیک سرطان استفاده کردند. پلت فرم ماشین یادگیری آن ها یکسری سه گانه از مواد را پیش بینی کرد که قادر به تولید فنوتیپ شبه سرطانی در بچه قورباغه ها می شود که پیش از این هرگز دیده نشده بود.

یک مولکول پروتئینی-قندی به نام CD99، در سطح سلول های بنیادی مسئول سرطان های خونی مانند لوکمیای میلوئید حاد یا سندرم های میلودیسپلازی، در مقایسه با سلول های بنیادی طبیعی به میزان بیشتری بیان می شود.

گروه مهندسی پژوهشگاه رویان با هدف حمایت از پژوهشگران و مبتکران جوان برای دومین بار همایش خلاقیت و نوآوری در مهندسی زیستی را برگزار می‌کند.

برخی از بیماری ها بدین دلیل لاعلاج هستند که مدل سیستم مناسبی برای درک کامل علایم آن ها و تست کردن داروها روی آن ها وجود ندارد. در این میان، بیماری های میتوکندریایی، یکی از این مشکلات نادر هستند که به دلیل در این موتورخانه ها یا منبع تولید انرژی سلولی اتفاق می افتند و مدل مناسبی هم برای رسیدن اطلاعات بیشتر در مورد آن ها وجود ندارد.

اسکلروزیس جانبی آمیوتروفیک(ALS) یک بیماری تخریب کننده عصبی لاعلاج است که همه عضلات ارادی بدن را تحت تاثیر قرار می دهد و منجر به فلجی و مشکلات تنفسی می شود. عضلات چشمی، برخلاف سایر عضلات، حتی در مراحل پیشرفته بیماری نیز قابلیت حرکتی شان را حفظ می کنند.

بیماران مبتلا به گلیوبلاستوما، پیش آگهی بسیار ضعیفی دارند و به همین دلیل هیچ درمان موثری برای آن ها وجود ندارد.

بعد از جراحی هایی که برای برداشتن تومورهای سرطانی صورت می گیرد(حتی موفقیت آمیز)، نمی توان با قطعیت گفت که همه ریز تومورها یا سلول های بنیادی سرطانی که منشا متاستاز و عود مجدد سرطان هستند، از جایگاه جراحی برداشته شده اند. در واقع عود مجدد سرطان، نگرانی اصلی محسوب می شود.

پس از امیدواری ها و بحث های فراوان، برای اولین بار محققین ثابت کرده اند که سلول های بنیادی توانایی معالجه نابینایی را دارا هستند.

یک ژن ضروری برای ساخت عروق خونی در جنین ها می تواند سلول های آمنیوتیک را به سلول های عروق خونی تبدیل کند.

به نظر میرسد که ترشحات سلول های بنیادی موسوم به اگزوزوم ها، بتواند سلول های شبکیه چشم را محافظت کنند. دانستن این مطلب می تواند به درمان بیماری هایی مانند گلوکوم کمک کند.

بهبود کارایی سلول های بنیادی مزانشیمی از طریق پیش تیمار با سیتوکین های پیش التهابی یک زمینه تحقیقاتی در حال بررسی است، با این حال، مکانیسم های دخیل در این فرایند به خوبی شناخته نشده است.

متاستاز یا پراکنش تومور از جایگاهی که منشا گرفته به سایر اندام ها، دلیل اصلی مرگ های سرطانی است و متاسفانه برخلاف تلاش زیاد صورت گرفته، مکانیسم مولکولی پشت پرده این فرایند ناشناخته باقی مانده است.

محققین ژنی را کشف کرده اند که برای بازبرنامه ریزی شیمیایی سلول های بنیادی آمنیوتیک انسانی به سلول های پرتوان شبه سلول های بنیادی جنینی ضروری است. این یافته گامی مهم به سمت تولید سلول های بازبرنامه ریزی شده پرتوانی محسوب می شود که می توانند بدون این که مشکل اخلاقی و قانونی داشته باشند برای پژوهش و بالین مورد استفاده قرار گیرند