سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از مایع آمنیوتیک انسانی منبع امیدوارکننده ای برای سلول درمانی به ویژه برای اختلالات کلیوی هستند.

ظرف کمتر از پنج سال دیگر سلول درمانی می تواند نقطه پایانی بر دردهای میلیون ها بیمار آرتریتی باشد.

برخلاف تحقیقات اخیر، محققین در بوستون دریافته اند که بیماران استئوآرتریتی که مورد جراحی های تعویض لگن و زانو تحت عنوان آرتروپلاستی قرار گرفته اند، بعد از جراحی در خطر حمله قلبی قرار دارند.

هفته گذشته NSF بودجه ای معادل 390000 دلار را به پروفسور ماتئو بکر اهدا کرد. وی در صدد است که داربست های پلیمری زیست تخریب پذیر سه بعدی پرینت شده را ایجاد کند که به سلول های استخوانی بتوانند درون آن رشد کنند. امید براین است که از این داربست برای بازسازی های استخوانی چهره ای استفاده شود.

کمپانی دارویی بیونومیک که روی کشف و ایجاد درمان های جدید برای بیماری های سیستم عصبی مرکزی و سرطان فوکوس کرده است امروز اعلام کرد که داروی ضد سرطانی BNC101 محصول این کمپانی، مورد تایید FDA قرار گرفته است.

محققین سرطان به دنبال این هستند که خشتی دیگر بر دیوار دانسته های قبلی شان بگذارند و به راه حلی برای بزرگترین قاتل جوامع غربی دست یابند.

مطالعه ای به وسیله محققین هندی نشان می دهد سلول درمانی اگرچه برای بیماران قلبی موفقیت آمیز نبوده است اما موجب شده است که آن ها دریابند که اگر دوز بالاتری از سلول های بنیادی مغز استخوان را برای آن ها استفاده کنند می توانند به نتایج بهتری دست یابند.

داروهای دیابتی معمول ممکن است به ریشه کردن سلول های سرطانی مقاوم به درمان در برخی از انواع خاص لوکمیا کمک کنند.

سلول های بنیادی مزانشیمی خون بند ناف اثرات حفاظت کلیوی دارند اما اثر ریز محیط روی این سلول ها به خوبی روی این سلول ها بررسی نشده است.

محقق ایرانی دانشگاه راکفلر نیویورک گفت: با تحقیقات فراوان توانسته ام ریشه مغز را پیدا کنم که با این کشف، یک مساله علمی که به مدت 80 سال بدون پاسخ مانده بود، حل شد.

سلول درمانی یک روش درمانی بالقوه برای ایسکمی مغز است که مشکلات شدیدی را برای حیات فرد ایجاد می کنند.

پزشکان در مرکز پزشکی وکسنر دانشگاه ایالتی اوهایو برای اولین بار از ایمپلنت بافتی رشد یافته از سلول های خود فرد بیمار برای درمان آسیب غضروف زانوی وی استفاده کردند.

اسید رتینوئیک یک ماده مهم در تکوین و هموستازی سیستم عصبی است. سلول های بنیادی عصبی، سلول های چند توانی هستند که می توانند به سه نوع عمده از سلول های عصبی از جمله نورون، آستروسیت و اولیگودندروسیت تبدیل شوند. با این حال، ایا اسید رتینوئیک می تواند سلول های بنیادی عصلی مشتق از نخاع جنینی را به نورون های دارای عملکرد تمایز دهد؟

اسید رتینوئیک یک ماده مهم در تکوین و هموستازی سیستم عصبی است. سلول های بنیادی عصبی، سلول های چند توانی هستند که می توانند به سه نوع عمده از سلول های عصبی از جمله نورون، آستروسیت و اولیگودندروسیت تبدیل شوند. با این حال، ایا اسید رتینوئیک می تواند سلول های بنیادی عصلی مشتق از نخاع جنینی را به نورون های دارای عملکرد تمایز دهد؟

محققین مکانیسمی را کشف کرده اند که عکس العمل بدن به یک واکنش ایمنی بیش از حد شدید را متوقف می کند. این امر می تواند پایه ای برای درمان های جدید باشد.