منطقه ای در ژنوم جانوران وجود دارد که به عنوان برج مراقبت، ژن های خاصی را هدایت می کنند که چه زمانی می توانند عملکرد خود را انجام دهند.

انتظار نمی رود که یک کودک به یک گروه بپیوندد یا در یک برنامه اجتماعی مشارکت کند که نیاز به ارتباط پیچیده دارد. هنوز بیشتر زیست شناسان تکوینی تصور می کنند که سلول های جوان که از سلول های بنیادی به وجود می آیند و سلول های پیش ساز نام دارند توانایی ارتباطات متوسطی با سایر سلول ها را دارند.

محققان امریکایی مسیرهای مولکولی را شناسایی نموده اند که موجب مقاومت سلول های سرطانی به دارو می شوند. هدف قرار دادن این مسیرها می تواند تاثیر درمان های ضد سرطان را افزایش دهد.

موش هایی با دیستروفی عضلانی دوشن نیز مانند بیماران انسانی متحمل دژنراسیون عضلانی شدید شده و با افزایش سن بافت پیوندی در آن ها تجمع پیدا می کند. اینک محققین در دانشگاه استنفورد دریافته اند که این ممکن است به دلیل نقصی باشد که تا حدی در سلول های بنیادی اطراف فیبرهای عضلانی وجود دارد.

تحقیقات دانشمندان انگلیسی نشان داده است ترکیب جدیدی از دو روش متفاوت یعنی ویرس درمانی و ایمنی درمانی می تواند برای درمان سرطان لوزالمعده نتیجه بخش باشد.

دانشمندان کشف کرده اند سلول های سرطانی می توانند استات را به عنوان منبع انرژی استفاده نمایند. با این کشف ایجاد روش های درمانی جدیدی برای سرطان ممکن شده است.

محققین در دانشگاه ایندیانا تکنیکی را برای ویرایش ژنوم در سلول های بنیادی بالغ تولید کننده اسپرم نشان داده اند. نتیجه ای که پتانسیل قوی برای مطالعات پایه و ژن درمانی دارد.

مطالعه ای به وسیله محققین UWA برای بیماری های عضلانی وابسته به پیری ویرانگر، سلول های بنیادی را به عنوان گزینه ای بالقوه برای این بیماری ها معرفی می کند.

محققین اصول کلی را کشف کرده اند که به موجب آن سلول های می توانند به طور صحیح سیگنال های شیمیایی را باوجود سطح بالای سر و صدا درسیستم انتقال دهند.

نتایج مطالعه درمانی گیرنده CD19 هدایت شده به وسیله گیرنده آنتی ژن کایمرا ، با استفاده از انتقال ژن زیبای خفته(sleeping beauty) با روش های غیر ویروسی برای ایجاد تغییر در سلول های T امیدواری های بیشتری را برای بیمارانی با بدخیمی های خونی ایجاد کرده است.

موتاسیون در پروتئینی به نام BubR1 موجب عدم جداشدن مناسب کروموزوم ها بین سلول های دختری در سرطان می شود.

فاز یک مطالعات بالینی با استفاده از داروی ipilimumab بلوک کننده ایمنی، مزایای بالینی را در نیمی از بیماران سرطان خون که بعد از پیوند سلول های بنیادی آلوژنیک، بیماری در آن ها مجددا عود کرده بود نشان داد.

بافت چربی سفید کالری های اضافی را به عنوان چربی که می تواند در زمان ناشتا بودن در اندام های دیگر مورد استفاده قرار گیرد، ذخیره می کند.

در مطالعات بالینی مراحل آخر بیماران با لنفومای Hodgkin که داروی brentuximab vedotin را بعد از پیوند سلول دریافت کرده بودند در مقایسه با گروه کنترل که تنهادرمان های مراقبتی شده بودند، مدت زمان بیشتری زنده ماندند. این اولین مطالعه ای است که نشان می دهد که افزودن یک درمان نگهدارنده بعد از پیوند می تواند نتایج را بهبود ببخشد.

کودکان نوپایی که به منظور آماده سازی برای پیوند مغز استخوان مورد تابش کلی بدن قرار می گیرند در خطر بالاتری برای کاهش IQ قرار دارند و ممکن است کاندیدایی برای اختلالات شدید فکری باشند.